Dzień jak co dzień, praca - dom, obowiązki  i tak w kółko. Ciężko w tym trybie znaleźć chociaż chwilę dla siebie. Akurat dzisiaj od x czasu trafił mi się w końcu wolny dzień od pracy. Jestem happy bo, wreszcie mogę coś tutaj dodać. Ogólnie nie lubię zaniedbywać bloga, a widzę, że zdarza mi się coraz częściej xd. Nie uwierzycie, w końcu chodzę na siłownie. Po tak długiej przerwie ciężko znów zacząć, ale najważniejsze jest to, że motywacja mnie nie opuszcza. Cierpliwie idę po swoje. 

Co do stylizacji, jak zwykle codzienny zwykły nie nadzwyczajny outfit. Lubię taką prostotę i klasykę. W takich ciuszkach czuję się najlepiej. Chociaż w sumie, zaszaleć czasem też trzeba, więc na kolejną stylówkę postaram się przygotować coś bardziej 'crazy'. 

Ostatnio myślałam nad tym czy wypowiadać się cokolwiek na temat niedoczynności tarczycy, Hashimoto itp. Choroby która mnie dotyczy. Na ogół nie lubię urządzać tutaj prywaty, ale myślę że poruszenie tego tematu może pomóc wielu nieświadomym bądź świadomym osobom. Powiedzieć w skrócie jak to się u mnie zaczęło i jak sobie z tym radzę. 

Nie rozdrabniając się więcej, zacznę już swój wywód. Jak wiecie albo i nie wiecie,w sumie nie liczni to wiedzą, choruję na niedoczynność tarczycy z której zrobiło się autoimmunologiczne zapalenie tarczycy czyli Hashimoto. Jak to możliwe? A no tak to, że weszło zaniedbanie, złe diagnozy lekarzy i proszę bardzo mamy hashimoto. Z początku myślałam, że to ze mną jest coś nie tak, że po prostu już taka jestem i zostanę, że za mało o siebie dbam, źle jem lub mało się ruszam. Gruba, spuchnięta, wiecznie zmęczona, nerwowa, z depresją, zaburzeniami hormonalnymi, słabymi włosami, suchą skórą itp. Miałam już serdecznie dosyć czuć się jak gówno. Zanim poszłam do lekarza i wog podpytałam rodziców czy nadal mam problem z tarczycą, dużo ćwiczyłam. Chciałam zgubić nadmiar tłuszczu który bardzo mi ciążył. Nie chciałam też być już wytykana palcami, że jestem wstrętnym grubasem. Zastanawiałam się tylko dlaczego nie mogę schudnąć skoro tyle ćwiczę, nie jem śmieciowego jedzenia i odmawiam sobie praktycznie wszystkiego. Ale szybko dostałam odpowiedź ~ tarczyca. Z początku nie wierzyłam, ale poczytałam trochę na ten temat i wszystko pasowało. Zaniedbanie ze strony rodziców wyszło z powodów takich, że gdy byłam mała lekarz stwierdził, że tarczyca się unormowała i nie trzeba więcej leczyć. Ciula tam nie trzeba leczyć. 

W końcu wzięłam sprawy w swoje ręce. Wybrałam się do specjalisty, który po badaniach przepisał odpowiednie leki na prawidłowe działanie i leczenie tarczycy. Po niedługim czasie przyjmowania leków zmiana była diametralna. Duży spadek masy, coraz mniejsza opuchlizna na twarzy, praktycznie nie widoczne wole na szyi, brak wiecznego zmęczenia, senności, mniejsza nerwowość, silniejsze włosy itp. Co do schudnięcia, leków nie traktuję jako przepis na idealną sylwetkę. Staram się jeść dość zdrowo, z rozsądkiem i dodatkowo kilka razy w tygodniu ćwiczę, zależnie jak pozwoli mi czas. I co najważniejsze w końcu widzę efekty. 

Ogólnie rzecz biorąc, nieleczona niedoczynność tarczycy jak i hashimoto to groźna i wstrętna choroba. Przez to, że nie chodziłam do lekarza, żyłam w nieświadomości, mam za sobą okropne 5 lat życia. Nie będę tutaj dokładnie opisywać co to za choroba, bo każdy sobie to wygogluje i wszystkie info na ten temat są podane jak na tacy, ale uswiadamiam, że warto się zbadać i nie lekceważyc tego. W skrócie tylko opisałam swoje przeżycia, zmagania z tym schorzeniem. Mam tylko jeden apel do wszystkich. Niedoczynność, Hashimoto jak i nadczynność występuje bardziej u kobiet niż u mężczyzn ale jest tak samo groźna! Proszę, nie lekceważcie tego i nie popełniajcie mojego błędu. Ja cierpiałam i cierpię dalej, bo z dania nadzień przez kilkutygodniowe przyjmowanie tabsów się nie uleczę. Proszę tylko was, abyście w porę się opamiętali i mogli normalnie żyć. 

Jeśli macie jakieś pytania, chętnie odpowiem na każde. Zadawajcie w komentarzach lub wiadomościach prywatnych. Bajo! 

Hej! Dzisiejszy dzień spędziłam bardzo aktywnie z czego baaardzo się cieszę. Piękna pogoda dopisuje, więc trzeba było to dobrze spożytkować. Ogólnie mam postanowienie, że znów wezmę się za pracę nad swoją sylwetką, bo forma jest straszna. I wiecie co? Słabo to widzę. Już tyle razy zaczynałam i klapa. Ale jak to się mówi ~ nie ważne jak zaczynasz, ważne jak kończysz. No to zobaczymy jak ja skończę <haha>

Przechodząc do sedna, gorąco na zewnątrz więc trzeba jakoś sobie umilić życie, chociażby wygodnym outfitem na tego typu dni. Dzisiaj wybrałam białe wiązane spodenki z bardzo wygodnego, oddychającego i zwiewnego materiału, różową bluzeczkę bez ramion, meliski i torebkę, która już pojawiała się w postach. Materiał spodenek co prawda bardzo się gniecie, ale jestem w stanie im to wybaczyć, z racji tego jak bardzo ratują mi tyłek przed upałami. Dzisiaj jakoś nie mam weny do pisania, a opisy stylizacji, którą i tak widzicie na zdjęciach, myślę że są zbędne.

W takim razie uciekam, a Wam życzę miłego oglądania. Bajo! 

                                      | Bluzka - Stoisko z ubraniami w Gubinie | Spodenki, okulary - Butik Gubin | 

                                                                                  | Buty - Allegro.pl | Torebka - F&F |

 

Hejka. Po deszczowym tygodniu w końcu pojawiło się ciepłe słoneczko i udało mi się pocykać kilka foteczek do bloga. Mam troszkę zaległości tutaj i multum przygotowanych stylizacji, ale przez brak czasu, ciągłość pracy i przygotowania do urlopu nie mogę się ze wszystkim wyrobić. Ale to nie powód do tego aby się załamywać. Wszystko szybko nadrobię. 

Przechodząc do tematu, dzisiaj przychodzę do Was z letnią delikatną i kobiecą stylizacją. No kurde cudo. Jedna z moich ulubionych stylizacji w tym roku. 

Niebieska bluzeczka z falbaną i wiązane sandałki skradły moje serce. Buciki mimo tego, że są bardzo wysokie, mają bardzo stabilny obcas i wygodnie się w nich chodzi. Są dość solidnie wykonane. Jedynie co to tylny pasek się zsuwa i trzeba go dobrze związać. Bluzeczka jest delikatna, zwiewna, idealna na gorące, upalne dni. Ma delikatny materiał, który szybko się gniecie, ale po ubraniu bluzki zbytnio tego nie widać. 

Reszta jak widać to białe spodnie, zielone okulary, i różowa torebeczka, którą już znacie z poprzednich postów. 

Myślę, że stylizacja pasuje do każdej z nas, a dodatki bardzo dobrze ze sobą współgrają. Ostatnio bardzo polubiłam pastele. No nie bez powodu, są piękne! 

No nic, nie zanudzam już. Zostawiam Was ze zdjęciami i życzę miłego oglądania. Bajo!

                                       | Bluzka - Styleevshop | Spodnie, bransoletka - Stradivarius | Torebka - F&F |

                                                                           | Buty - Born2 Be | Okulary - Sklep Wieszak Gubin |

Uwierz w siebie!  Z tym żyje się lepiej ~ Łatwo powiedzieć. Brak pewności siebie i wiary w swoje możliwości to choroba ludzka, która chyba nigdy się nie skończy. Coraz więcej ludzi popada w depresję, uczuciową agonię i obojętność. Przytłoczeni pogonią za pieniędzmi, pracą, luksusami, zapominają o tym aby zwolnić na chwilę i zrobić coś dla siebie. 

Dlaczego akurat wiara w siebie? Bo wielu osobom jej brakuje. Żyjąc zwykłymi stereotypami, szufladkowaniem, zatopieni w zwyczajność i jedno kolorowości ludzi, zaczynamy wierzyć w to, że pasje i marzenia nie są potrzebne. Zabijamy w sobie coś co mamy najpiękniejsze ~ osobowość i chęć realizacji. Liczy się tylko tu i teraz. Boimy się być na tyle odważni aby spełniać swoje najskrytsze pragnienia, mieć dobre zdanie o sobie i uwierzyć w swoje możliwości. Boimy się wychylić ponad codzienność i pokazać swoje barwne wnętrze. Pokazać, że nie jesteśmy zwykłymi przeciętniakami. 

Nie martw się, nie jesteś Sam/a. Ja mam ten sam problem. Brak wiary w siebie, pojawia się u mnie cyklicznie, i często ma silne działanie.. Jednego dnia czuję, że mogę wszystko, możliwości i cały świat należą do mnie, innego zaś dopada bezsilność, wątpliwości, i brak wiary w to, że potrafię i dam radę. Znajome prawda? Jesteśmy tylko ludźmi, mniej lub bardziej wrażliwi, ale nimi jesteśmy. Musimy to akceptować. Jednym jest łatwiej uwierzyć w Siebie drugim trudniej. Nie wiem, może to wina, wychowania, braku odpowiedniego wzorca, samoakceptacji. Nie mnie to oceniać i prawić morałów jak masz żyć, też nie będę. Wszystko jest w twoich rękach i sam/a dobrze wiesz, co musisz zrobić aby pozbierać swoje popękane lusterko i skleić je w całość, aby zobaczyć swoje silne, spełnione odbicie. 

Jest na pewno wiele rzeczy z których jesteś dumny/a. To dobrze, bo ja też tak mam. I zobacz, oboje daliśmy radę spełnić swoje małe marzenia, bo wtedy mocno w Siebie wierzyliśmy, prawda. Zatem damy radę i wyciągniemy dłoń po kolejne pragnienia, więc nie martw się na zapas. Ułomny dla nas czas minie, a my dalej pozostaniemy tymi samymi osobami z walizką marzeń i chęcią realizacji. Brak wiary nie jest trwały. Ten czas przeminie. Tylko od Ciebie zależy to, kiedy ten ubogi okres ustąpi i czy będzie mieć na Ciebie silny wpływ. 

Walka z tym czego pragniemy a z tym co narzuca nam życie jest wyjątkowo ciężka.  Życiowe gorzkie decyzje, nie zawsze pozwalają nam na całkowitą realizację siebie. Ale to uczy pokory i siły, bardziej niż sobie tego wyobrażamy. Wiary w Siebie między innymi też. Jak to się mówi na wszystko przyjdzie czas. I chyba coś w tym jest, bo sama widzę tego efekty. 

Patrząc na zdjęcia niżej, widzisz piękną, silną, ambitną i wierzącą w siebie kobietę. Widzisz to i myślisz tak, bo takie własnie są stereotypy. Nie zawsze piękne zdjęcia pokazują to co myślimy. I nie chcę się tutaj użalać nad sobą, ale chcę pokazać, to że jestem taką samą zwykłą dziewczyną jak ty. Dziewczyną z mankamentami, bo nikt nie jest idealny. Dziewczyną, która mocno wierzy w Siebie, ale też ma momenty załamania. Momenty bezsilności i zwątpienia. 

Swój chwilowy brak wiary nie przedkładajmy ponad swoje życie. Pamiętaj, spełniliśmy już wiele swoich celi, dlatego, że podświadomie wierzyliśmy w to, że damy radę. Więc, dalej też tak będzie. Tylko na wszystko przyjdzie czas. Czas który sami wybierzemy zwalniając, po to aby zajrzeć w swoje wnętrze ~ Po to aby uwierzyć w siebie doklejając ostatni kawałek popękanego lustra..

Fot. Estera Matras